Φώτο από Κεντρική οδό |
Εν τω μεταξύ, στις 28/7/2014 ξεκίνησαν οι εργασίες τοποθέτησης, όχι τελικά ΠΡΟΚΑΤ, αλλά λυόμενων ελαφρού τύπου και μάλιστα μεταχειρισμένων αιθουσών στο 2ο Δ.Σ. Πολυκάστρου, ενώ άρχισε να δημοσιοποιείται από τα ΜΜΕ ότι αντίστοιχες αίθουσες θα τοποθετηθούν και στο γυμνάσιο Πολυκάστρου (αντί του Δ.Σ. Πλατανιάς). Μετά από νέα παρέμβαση της γραμματείας ΠΑΜΕ Κιλκίς, η τοποθέτηση διακόπηκε από την αστυνομία, αλλά συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε την επόμενη μέρα με παρέμβαση της εισαγγελίας του Κιλκίς, όπως προκύπτει από προφορική - και όχι γραπτή - ενημέρωση που έχουμε ως τώρα.
Το έργο εκτελείται και τίθενται εύλογα το ερωτήματα. Από ποια επιτροπή ή υπηρεσία του Δήμου παραλήφθηκε και ελέγχθηκε τεχνικά η λυόμενη κατασκευή; Αν αυτή η υπηρεσία είναι ο πρώην ΟΣΚ, γιατί δεν μας επιδεικνύουν τα σχετικά έγγραφα πιστοποίησης του κτιρίου; Ποια είναι τελικά η ταυτότητα της κατασκευής; Πότε κατασκευάστηκε, ποιος την παρέδωσε στο ελληνικό Δημόσιο και με τι εγγυήσεις ως προς την αντοχή και την λειτουργικότητα του; Ποιος μηχανικός ανέλαβε την επίβλεψη των εργασιών τοποθέτησης, την στιγμή μάλιστα που δεν έχουν ολοκληρωθεί οι απαραίτητες μελέτες του έργου και δεν έχει εκδοθεί η απαιτούμενη άδεια δόμησης του έργου; Ποιος θα πιστοποιήσει την πυρασφάλεια του κτιρίου, την αντικεραυνική του προστασία, την ενεργειακή και αντισεισμική του επάρκεια; Ποιος θα μελετήσει και υλοποιήσει τις απαιτούμενες ηλεκτρομηχανολογικές μελέτες; Πως θα ρευματοδοτηθεί τελικά το κτίριο;
Το γεγονός ότι οι αρμόδιες αρχές δεν έχουν ακόμα απαντήσει, καθώς και το γεγονός ότι σταμάτησε προσωρινά το έργο και ανατέθηκε σε μηχανικούς η εκπόνηση των απαιτούμενων μελετών (ΑΔΑ: 74ΘΛΩΞΡ-67Σ), επιβεβαιώνει τις επιφυλάξεις μας ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την τοποθέτηση των συγκεκριμένων λυόμενων αιθουσών.
Βέβαια το ζήτημα δεν είναι μόνο τεχνικό και γραφειοκρατικό. Είναι πρωτίστως πολιτικό, και έτσι πρέπει να το αντιμετωπίσουν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα του νομού.
Φώτο από 21ης Ιουνίου |
Αλήθεια, οι γονείς και κηδεμόνες των μαθητών και οι σύλλογοι διδασκόντων των συγκεκριμένων σχολείων, είχαν ενημερωθεί εγκαίρως για αυτές τις πρωτοβουλίες; Και αν είχαν ενημερωθεί και συμφώνησαν, γνωρίζουν ότι νέες αίθουσες περίμεναν και μεταχειρισμένες - λυόμενες παρέλαβαν; Πώς θα αντιδρούσαν οι γονείς στο εκβιαστικό δίλημμα που τέθηκε από τους «δήθεν» υπευθύνους για την σχολική μονάδα: «Ή παίρνετε αυτές τις αίθουσες ή τίποτα»;
Αλήθεια, πότε προέκυψαν τόσο έκτακτες συνθήκες και τόσο ραγδαία αύξηση του μαθητικού πληθυσμού, ώστε να απαιτούνται άρον άρον νέες αίθουσες; Γιατί αν προέκυψε τέτοιο ζήτημα υπάρχει ευθύνη των διευθυντών των σχολείων που δεν ενημέρωσαν από τη μία το συνδικαλιστικό τους όργανο και από την άλλη την τοπική κοινωνία, ώστε να υπάρξει συλλογική και μαζική διεκδίκηση.
Βέβαια, εδώ, πρέπει να σημειώσουμε τη γενικότερη ευθύνη των στελεχών της εκπαίδευσης, τα οποία εδώ και χρόνια υλοποιούν και εφαρμόζουν τις αποφάσεις των ελληνικών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκή Ένωσης για το «νέο σχολείο». Ενός σχολείου αυτόνομου, διαφοροποιημένου, ελεύθερου στην πρόσβαση επιχειρηματιών και χορηγών, με τους γονείς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη ή να προσφέρουν εθελοντική εργασία και τους μαθητές ημιμαθείς. Κρίνονται όλα πια εκ του αποτελέσματος.
Φώτο από 21ης Ιουνίου |
Έχει ξεχωριστή σημασία να υπενθυμίσουμε ότι 1 από τα σχολεία για τα οποία προορίζονται οι αίθουσες είναι από τα πολυδιαφημισμένα «αναμορφωμένου προγράμματος». Επίσης σε όλα αυτά τα σχολεία εφαρμόστηκε η αξιολόγηση με το τέλος της σχολικής χρονιάς. Φανταζόμαστε, ότι οι λυόμενες αίθουσες που προορίζονται για σεισμόπληκτες περιοχές έχουν μπει στους «στόχους» και στα «business plan» των εκθέσεων που συνέταξαν τα σχολεία αυτά. Πως αλλιώς θα βαθμολογηθούν με άριστα; Διεκδικώντας αυτό που αξίζουμε εμείς και τα παιδιά μας ή διαχειριζόμενοι όλο και πιο πιστά μια βάρβαρη και επικίνδυνη πολιτική που έχει όλα τα παραπάνω αποτελέσματα; Η απάντηση είναι προφανής.
Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα του πλαστού ιδεολογήματος «είναι δύσκολη εποχή για το ελληνικό κράτος και δεν υπάρχουν χρήματα» το οποίο οδηγεί στο επίσης πλαστό δίλλημα «ή δεχτείτε αυτά που σας δίνουμε – ό,τι κι αν είναι – ή μείνετε μ’ αυτά που έχετε».
Πλούτος υπάρχει ώστε τα παιδιά του λαού να μορφώνονται ολόπλευρα σε συνθήκες σύγχρονες και ασφαλείς και μάλιστα σε μια χώρα αυτάρκη σε οικοδομικά υλικά και πλούσια τεχνογνωσία. Όμως, ενώ ο λαός είναι αυτός που με την εργασία του δημιουργεί τον πλούτο, αυτός συσσωρεύεται στα χέρια λίγων μονοπωλιακών ομίλων. Το μόνο που μένει είναι να τον διεκδικήσουμε και να το κατακτήσουμε.
Φώτο από Δαβάκη |
Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί, αλλά και συνολικά οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, έχουν δικαίωμα και υποχρέωση απέναντι στα παιδιά τους, στη νεολαία της περιοχής να παλέψουν και να διεκδικήσουν:
- Σύγχρονη κτιριακή και υλικοτεχνική υποδομή, με βάση τους 15 μαθητές ανά τμήμα για τα νηπιαγωγεία, την Α’ και Β’ τάξη και 20 στις υπόλοιπες. Κατασκευή νέου δημοτικού σχολείου στο Δήμο Παιονίας (υπάρχει από το 2011 ήδη απόφαση ίδρυσης 4ου Δ.Σ. στο Πολύκαστρο) σε συνδυασμό με κατάργηση των συγχωνεύσεων που έχουν αποφασιστεί.
- Έκτακτο κονδύλι από το Γενικό Κρατικό Προϋπολογισμό για όλες τις ανάγκες των σχολείων. Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών και των εκπαιδευτικών.
- Μαζικούς διορισμούς μόνο μόνιμων εκπαιδευτικών και βοηθητικού προσωπικού για την κάλυψη όλων των πραγματικών αναγκών της δημόσιας εκπαίδευσης.
- Ενιαία αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία για όλους. Καμία επιχειρηματική δράση στην Παιδεία.
Κιλκίς, 31 Ιούλη 2014