α) Με την 9η Μαΐου, ως “Ημέρα της Ευρώπης”.
β) Τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ.
γ) Με τον τουρισμό και την καπιταλιστική ανάπτυξη της χώρας, ως στρατηγικό στόχο της κυβέρνησης και της τοπικής διοίκησης.
Μπροστά σε αυτή την οργανωμένη προσπάθεια εξωραισμού του ρόλου, του χαρακτήρα και της πολιτικής της ΕΕ και των καπιταλιστικών κρατών που την υπηρετούν, οφείλουμε να επισημάνουμε τα εξής:
α) Για την 9η Μαΐου, ως “Ημέρα της Ευρώπης”:
Η 9η Μάη αποτελεί τη μέρα της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, μέρα τιμής, μνήμης, υπόκλισης στα εκατομμύρια νεκρών που έπεσαν στη μάχη για την ήττα του ναζισμού, γέννημα θρέμμα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Μέρα που θυμίζει την άσβεστη προσφορά του Σοβιετικού Κόκκινου Στρατού και των αντιστασιακών κινημάτων της Ευρώπης, με τον πρωτοπόρο και αποφασιστικό ρόλο των Κομμουνιστικών Κομμάτων. Αυτό το διαχρονικό μήνυμα νίκης, αισιοδοξίας και ελπίδας είναι που επιδιώκουν να σβήσουν οι εκπρόσωποι της ΕΕ, καθιερώνοντας την 9η Μάη ως "Μέρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης".
β) Για τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ:
Από τις απαρχές της ως Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα, στη συνέχεια ως ΕΟΚ, μέχρι σήμερα, ήταν και είναι ένωση των μονοπωλίων και υπάρχει μόνο για να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, αυξάνοντας την εκμετάλλευση, τη φτώχεια και την καταπίεση των εργαζομένων.
Η Ιστορία έχει καταγράψει ότι ουδέποτε ρωτήθηκαν οι λαοί για τη συγκρότησή της. Και όποτε με δημοψήφισμα τοποθετήθηκαν για αντιλαϊκές συμφωνίες της, όπως η Συνθήκη του Μάαστριχτ στη Δανία ή η Συνθήκη της Λισαβόνας στην Ιρλανδία, και τις απέρριψαν, η ...δημοκρατική ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις επιστράτευσαν κάθε είδους εκβιασμό, επιβάλλοντας τη διεξαγωγή επαναληπτικών δημοψηφισμάτων μέχρι αυτές να επικυρωθούν κακήν κακώς.
Ανάλογη εμπειρία έχει και ο ελληνικός λαός από το εκβιαστικό δημοψήφισμα του 2015 επί ΣΥΡΙΖΑ, με κάλπικα, παραπλανητικά ερωτήματα, όπου το "όχι" μετατράπηκε σε μια μέρα σε "ναι".
γ) Για την “ανάπτυξη” της περιοχής:
Στρατηγικός στόχος όλων των αστικών κομμάτων, των κυβερνήσεων που συγκροτούν και της ΕΕ είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη. Η ανάπτυξη όμως στον καπιταλισμό γίνεται με πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Οι καπιταλιστές επενδύουν κεφάλαια σε έναν κλάδο της οικονομίας, μόνο αν δουν ότι αυτό τους εξασφαλίζει τα μέγιστα δυνατά ποσοστά κερδών σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους. Το καπιταλιστικό κέρδος, ωστόσο, δεν πέφτει από τον ουρανό. Βγαίνει από τους ίδιους τους εργαζόμενους, μεγεθύνεται μόνο όσο περισσότερο ξεζουμίζονται οι παραγωγοί του πλούτου.
Η ανάπτυξη λοιπόν που διαφημίζουν είναι η ανάπτυξη των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, που προκύπτει μόνο μέσα από το τσάκισμα των εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων. Όσο αναπτύσσεται η καπιταλιστική οικονομία και αυξάνεται ο παραγόμενος πλούτος, όλο και μεγαλώνει η ψαλίδα μεταξύ του βιοτικού επιπέδου του λαού και της ποιότητας ζωής που μπορούν να εξασφαλίσουν οι σύγχρονες δυνατότητες της παραγωγής.
Στο Κιλκίς, το φαινόμενο αυτό εκδηλώνεται ιδιαίτερα έντονα. Απο τη μία, επιχειρήσεις που γιγαντώνονται καθημερινά, διαφημίζουν τα κέρδη τους και τις επενδύσεις τους σε εσωτερικό και εξωτερικό και από την άλλη εργάτες που “εισπράττουν” εντατικοποίηση της εργασίας, απλήρωτη υπερωριακή απασχόληση, περικοπή ασφαλιστικών δικαιωμάτων, εργασία σε ανθυγιεινές και επικίνδυνες συνθήκες, μέτρα προστασίας της ζωής του εργαζόμενου που δεν τηρούνται γιατί κοστίζουν στα αφεντικά, εργατικά ατυχήματα – εγκλήματα. Την ίδια στιγμή ο λαός του Κιλκίς παραμένει στις τελευταίες θέσεις από άποψη εισοδήματος αλλά και υποδομών σε υγεία, παιδεία, πρόνοια, αθλητισμό, έργα πολιτικής προστασίας και προστασίας του περιβάλλοντος που να καλύπτουν στοιχειωδώς τις ανάγκες του. Οι αυτοαπασχολούμενοι καθημερινά αντιμετωπίζουν τα αδιέξοδα με τα χρέη και τα λουκέτα, οι βιοπαλαιστές αγρότες βιώνουν τεράστια προβλήματα με το υψηλό κόστος παραγωγής, δίνουν μάχη για την επιβίωση. Η νεολαία βρίσκεται απέναντι σε μια πολιτική που τσακίζει τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματά της.
Η ΕΕ ήταν, είναι και θα είναι ξένη και αντίπαλη με τα λαϊκά συμφέροντα και οι λαοί έχουν πλέον πολύτιμη συσσωρευμένη πείρα.
Η επώδυνη εξέλιξη της πανδημίας για τους λαούς στην Ελλάδα και στην ΕΕ σημαδεύεται από το γεγονός ότι τα δημόσια συστήματα Υγείας, λόγω των χρόνιων πολιτικών υποχρηματοδότησης και εμπορευματοποίησης, κατέρρευσαν μετατρεπόμενα σε "μίας νόσου", οδηγώντας σε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς. Η απαράδεκτη κατάσταση στις δομές υγείας της ΠΕ Κιλκίς, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των υγειονομικών, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Την ίδια ώρα που κράτος και μεγαλοεργοδοσία απαλλάσσονται από την υποχρέωση λήψης μέτρων στους χώρους δουλειάς, στα ΜΜΜ, με το λεγόμενο "πράσινο πιστοποιητικό", την ίδια στιγμή οι ιδιωτικές κλινικές θησαυρίζουν και παράλληλα οι φαρμακευτικές βιομηχανίες, με τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, λυμαίνονται την παραγωγή και διάθεση των εμβολίων, με όλες τις αρνητικές συνέπειες για τους λαούς, στους οποίους η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις χρεώνουν την ατομική ευθύνη και τους καταδικάζουν στην "αυτοδιάγνωση".
Η πανδημία, η εγκληματική επιλογή ΕΕ και καπιταλιστικών κρατών να μην προστατεύσουν την υγεία και τη ζωή των λαών για να μη βλάψουν την καπιταλιστική κερδοφορία, η νέα βαθύτερη καπιταλιστική κρίση μόλις λίγα χρόνια μετά την προηγούμενη, φορτώνονται για άλλη μια φορά στις πλάτες των λαών.
Όλα αυτά δεν θα αλλάξουν με το πολυδιαφημιζόμενο από την κυβέρνηση της ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ "Σχέδιο Ανάκαμψης" και το "Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο της ΕΕ", που μοιράζουν σχεδόν 2 τρισ. ευρώ, που αποτελούν χρήματα των λαών, στους ομίλους της "πράσινης" και "ψηφιακής" οικονομίας, φορτώνοντας υπερμνημόνια, νέους "πράσινους" και "ψηφιακούς" φόρους στους λαούς.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως ένωση καπιταλιστικών κρατών, δεν υπηρέτησε και δεν μπορεί να υπηρετήσει τις λαϊκές ανάγκες.
Το μέλλον των λαών βρίσκεται στην ισχυροποίηση της πάλης σε κάθε χώρα ενάντια στην ΕΕ και την εξουσία των μονοπωλίων, για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με την εξουσία και την οικονομία στα δικά τους χέρια, με επίκεντρο τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι καταδικάζουμε το θεσμό της ΕΕ που εκπροσωπεί ο κ. Σχοινάς και την πολιτική που αυτός ο θεσμός εφαρμόζει, ψηφιζοντας “ΛΕΥΚΟ” στην πρόταση περι αναγόρευσης κ. Μαργαρίτη Σχοινά, σε επίτιμο δημότη του Δήμου Παιονίας, μιας και ως φυσικό πρόσωπο δεν έχουμε να του προσάψουμε κάτι μεμπτό.
Πολύκαστρο, 27/4/21
