Αυτά που συμβαίνουν ήδη στους χώρους δουλειάς, με την ασυδοσία της εργοδοσίας, με τα δωδεκάωρα, τις απλήρωτες υπερωρίες, τα ωράρια - λάστιχο, τις συμβάσεις δύο τριών μηνών, ακόμα και ημέρας, που επαναλαμβάνονται για χρόνια, η κυβέρνηση έρχεται να τα νομιμοποιήσει και να τα διευρύνει στο σύνολο της παραγωγής. Το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο για την ευελιξία στην αγορά εργασίας θεωρείται ότι δεν δίνει την πλήρη ελευθερία στον εργοδότη, για να εκμεταλλεύεται στο έπακρο την εργάσιμη μέρα, χωρίς πληρωμή της επιπλέον απασχόλησης, δηλαδή μιλάμε για τη μέγιστη εκμετάλλευση, την απόλυτη υφαρπαγή της υπεραξίας που παράγει ο εργαζόμενος. Ξεζούμισμα στην κυριολεξία.
Οι «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές» που επικαλείται ο υπουργός είναι η στρατηγική της ΕΕ, η επιλογή των αστικών δυνάμεων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Είναι πολιτική την οποία ακολουθούν τόσο νεοφιλελεύθερες, όσο και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ όσο ήταν κυβέρνηση θωράκισε παραπέρα την ευελιξία, με τη διατήρηση του νόμου για τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, αλλά και την κύρωση της 10ωρης εργασίας μέσα από διαπραγμάτευση συλλογικών οργάνων, ενώ τώρα η ΝΔ προχωρά ένα βήμα παραπέρα, όπου μπορεί να γίνεται η διευθέτηση μέσα από ατομική διαπραγμάτευση εργοδότη - εργαζόμενου. Οι κατευθύνσεις ορίζουν ευελιξία που μπορεί να φτάσει και τις 13 ώρες δουλειά τη μέρα. Εδώ συγκρούεται η κοινή λογική με τον παραλογισμό του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Σήμερα, με τη συνεχή, ταχύτατη ανάπτυξη της τεχνολογίας, την εφαρμογή στην παραγωγή ρομποτικών συστημάτων, είναι ανάγκη να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος χωρίς μείωση μισθών και δικαιωμάτων. Να υπάρξει ριζική επαναφορά του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, να σταματήσουν οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, να επανέλθουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, οι κλαδικές συμβάσεις και η υποχρεωτικότητά τους στο σύνολο του κλάδου.
Η προώθηση της πλήρους απορρύθμισης, η κατάργηση του 8ωρου είναι για την εργατική τάξη αιτία πολέμου. Το σύνθημα των εργατών του Σικάγο «8 ώρες εργασία, 8 ώρες ξεκούραση και 8 για ό,τι θέλουμε» είναι πάντα επίκαιρο. Τι ελεύθερο χρόνο μπορεί να έχει ένας εργαζόμενος με τηλεργασία; Οταν είναι εκτεθειμένη στον εργοδότη του ακόμα και η προσωπική του ζωή. Τι ελεύθερο χρόνο μπορεί να έχει ένας εργαζόμενος που δεν θα ξέρει τι ώρα θα σχολάσει; Ο ελεύθερος χρόνος του εργαζόμενου θα γίνει ιδιοκτησία του εργοδότη και θα παραχωρείται με διευθυντικό δικαίωμα. Είναι αποδεδειγμένο ότι η εργατική δύναμη δεν αναπληρώνεται επαρκώς, αν δεν είναι ρυθμισμένη η εργάσιμη μέρα, η απορρύθμιση έχει παθολογικές και ψυχολογικές συνέπειες για τον εργαζόμενο.
Ολη αυτή η επίθεση συνοδεύεται και με το χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Τα επιπρόσθετα εμπόδια στην επαφή των συνδικάτων με τα μέλη τους, το ηλεκτρονικό φακέλωμα, η ηλεκτρονική ψηφοφορία για την κήρυξη απεργίας από το σύνολο των εργαζομένων, θα οδηγήσει σε μεθόδους όπως αυτές που εξελίχθηκαν στην «Αmazon» στην Αμερική, όπου η εργοδοσία πλήρωσε αδρά προπαγανδιστές για να πείσουν τους εργαζόμενους ότι δεν χρειάζονται Συνδικάτο, ενώ ψήφισαν ηλεκτρονικά, κάτω από την πίεση και την επίβλεψη της εργοδοσίας.
Είναι εξοργιστικό, αυτοί που έχουν ορίσει τις ενώσεις προσώπων, να διαπραγματεύονται τις επιχειρησιακές συμβάσεις, δηλαδή 5 προϊστάμενοι να καθορίζουν την τύχη του συνόλου των εργαζομένων, να απαιτούν το σύνολο των εργαζομένων να «συμμετέχει» στην ψήφιση της απεργίας. Τέτοιες μέθοδοι είναι αδιανόητο να γίνουν αποδεκτές από το οργανωμένο κίνημα, όμως είναι γεγονός ότι θα φέρουν επιπρόσθετες δυσκολίες στην πάλη για την οργάνωση, για τη διεκδίκηση βελτίωσης της θέσης των εργαζομένων.
Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, η απεργία στις 6 Μάη πρέπει να είναι μια ισχυρή απάντηση ότι το νομοσχέδιο πρέπει να πάει στον κάλαθο των «αχρήστων», μαζί και η πολιτική που φέρνει τέτοια τερατουργήματα, υπηρετώντας τον στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που μετατρέπει τους εργαζόμενους σε δούλους του 21ου αιώνα.
(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το «iEidiseis.gr»)
Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ
